Archiwum kategorii: Kariera i zatrudnienie

Co za głupi pomysł!

Wysłany na przez

Mój kolega, Filip, wymyślił sobie niedawno, że skoro nie idzie mu w obsłudze klienta to czas się przebranżowić i postawić na dziedzinę, w której dość łatwo jest znaleźć zatrudnienie. Nie wiem skąd wpadł na pomysł zostania programistą, a podejrzewam, że pomysł nie był oryginalnie jego. Filip jest ostatnią osobą, która mogłaby się sprawdzić w informatyce lub programistyce, poza tym jak on ma zamiar znaleźć pracę, skoro nawet nie skończył studiów wyższych na kierunku informatyki?

40Filip uważa, że studia informatyczne nie są mu do niczego potrzebne, bo wystarczy, że udowodni pracodawcy swoje umiejętności i wiedzę i programowaniu, programista .NET Zielona Góra. Dodam tylko, że wiedzy o programowaniu Filip nie ma prawie żadnej, a przynajmniej ja o niej nie wiem. To dziewczyna Filipa zawsze musiała wykonywać za niego wszelkie komputerowe prace, bo on nie umiał nawet zrobić przywracania systemu. Ten pomysł z rekrutacją na stanowisko programisty to chyba jakieś kpiny, albo ktoś próbuje mnie wkręcić i nabrać. Ostatnio nawet, podczas rozmowy z Filipem, zacząłem rozglądać się wokół by sprawdzić, czy gdzieś nie ma ukrytych kamer. Filip zapytał mnie dlaczego cały czas się kręcę i patrzę na boki, a ja udałem, że czegoś tam szukam. No, jestem ciekawy jak rozwinie się cała ta sprawa z programowaniem.

Marne szanse

Wysłany na przez

Próbuję, naprawdę próbuję zebrać myśli i wymyślić coś ciekawego i oryginalnego, co trafi do pracodawców poszukujących pracowników na stanowisko programisty technologii .NET, ale jak bardzo się staram, tak bardzo mi nie idzie. O wiele lepiej przelewa mi się myśli na klawiaturę w przypadku mało znaczących wypowiedzi, tak jak ten post. Gdy przychodzi co do czego i muszę napisać list motywacyjny chwalący moje dotychczasowe osiągnięcia w dziedzinie programistyki mam czarną dziurę w głowie i nie wiem od czego zacząć.

39Prawda jest taka, że zaczynać tak naprawdę nie ma od czego. Dwa miesiące temu obroniłam magistra z informatyki, jestem dziewczyną (tak, tak wiem – to zmienia postać rzeczy) i wymyśliłam sobie, że chciałabym zostać programistą, programista .NET Bielsko-Biała. Na moje doświadczenie zawodowe składają się dwa miesiące pracy na zmywaku w Anglii, półroczna opieka nad dziećmi mojej zapracowanej kuzynki i miesiąc praktyk studenckich w bielskiej firmie informatycznej. Na trzy punkty związane z doświadczeniem zawodowym znajdujące się w moim CV, tylko jeden stanowi jakikolwiek pożytek dla pracodawców i może być podstawą do zaproszenia mnie na rozmowę kwalifikacyjną. Przyznacie, że słaba coś ta podstawa.

Jako kobieta, jest mi o wiele trudniej znaleźć pracę jako programista. Większość pracodawców, prezesów, dyrektorów i innych rekrutacyjnych bogów preferuje mężczyzn, bo to mężczyźni uważani są za lepszych programistów od kobiet.

Nowy programista

Wysłany na przez

34Do naszego zespołu programistów dołączył niedawno nowy chłopak, który ma się zajmować wszelkimi aplikacjami i programami związanymi z platformą .NET. Na pierwszy rzut oka Michał wydał mi się bardzo młody i jakiś taki niedoświadczony. Widać było, że nie czuje się zbyt dobrze w kontaktach międzyludzkich i stresuje nowym otoczeniem i ogromem zatrudniającej go firmy. Manager działu programistycznego zlecił mi oprowadzenie Michała po wszystkich zakamarkach naszego piętra i przedstawienie mu pozostałych pracowników. W miarę jak przemierzaliśmy kolejne korytarze próbowałam się dowiedzieć co nieco o nowym programiście, jednak on cały czas pozostawał tajemniczy i nieobecny. Odpowiadał półsłówkami lub mówił coś zupełnie od rzeczy. Gdy spytałam go o poprzednie miejsce zatrudnienia, odpowiedział jedynie, że już niedługo przekonam się o jego predyspozycjach do pracy programisty. Trochę zdenerwowałam się na oczywistą ignorancję ze strony Michała i podświadomie życzyłam mu, żeby już w pierwszym tygodniu powinęła mu się noga.

Z chwilą gdy pokazałam Michałowi jego biurko, programista .NET Częstochowa, po starym Michale nie było śladu, a na jego miejscu pojawiła się zupełnie nowa osoba – pełny werwy i zapału informatyk, który na widok komputera dostawał wiatru w żagle. Po jakimś czasie okazało się, że Michał to prawdziwy geniusz w dziedzinie programowania, a co najważniejsze geniusz – samouk. Michał nie poszedł na żadne studia wyższe, bo już w wieku dwudziestu lat umiał więcej, niż nauczyliby go na studiach. Przychodząc do nas do firmy Michał miał zaledwie 21 lat.

Licząc można się przeliczyć

Wysłany na przez

Wiecie co jest najbardziej pocieszające i dające nadzieję? To, że niemal wszyscy moi znajomi, którzy rok przede mną ukończyli studia informatyczne znaleźli już sobie ciekawe i nieźle płatne posady w różnych wałbrzyskich firmach. To daje mi pewną nadzieję na to, że ja również po jakimś czasie znajdę pracodawcę, który mimo tego, że jestem kobietą, zgodzi się zatrudnić mnie jako programistę.

32Jedna z moich starszych koleżanek dość szybko znalazła pracę u dużego pracodawcy, gdzie wykonuje obowiązki programisty technologii .NET, programista .NET Wałbrzych. Kamila opowiadała, że jej szef jest człowiekiem bardzo postępowym i nieuprzedzonym do kobiet-informatyków, dlatego jeśli chcę, może porozmawiać z nim w moim imieniu o możliwościach zatrudnienia. Byłoby super, gdybym tuż po obronie tytułu magistra dostała się do jakiejś firmy na okres próbny, a później dostała umowę o pracę. Dzięki Kamili mogłabym ominąć całe to zamieszanie związane z rekrutacją, spotkaniami z pracodawcami i stresem przedrekrutacyjnym.

Kamila zawsze była osobą, która dużo mówiła, a mało robiła, dlatego wątpię czy naprawdę zainteresuje się moją sprawą i przedłoży ją swojemu pracodawcy. Jak znam życie, koleżanka zapomniała o swojej obietnicy prawie natychmiast po tym, jak ją złożyła. Kiedyś obiecała mi załatwić bilety na koncert zespołu IRA, na który bardzo chciałam pójść i też zapomniała.

W złym miejscu

Wysłany na przez

31Studia informatyczne są dla mnie niczym więcej, tylko prawdziwą męczarnią i utrapieniem. Wiedziałem, że nie spodoba mi się na informatyce zanim jeszcze na nią zaaplikowałem, jednak ojciec uparł się żebym spróbował swoich sił w tym samym zawodzie, co on. Tata od dłuższego czasu pracuje jako programista .NET Rybnik, jest bardzo zadowolony ze swojego zawodu i wydaje mu się, że jego syn powinien posiadać te same pasje co on. W końcu talent do programowania powinienem otrzymać razem z resztą jego genów.

Dla świętego spokoju poszedłem na tą informatykę, jednak z każdym kolejnym tygodniem coraz bardziej nienawidzę studiów i uczelni. Przymuszam się, żeby codziennie rano wstać przed siódmą i na ósmą iść na zajęcia i nie wiem ile czasu uda mi się robić coś wbrew swojej woli. Obawiam się, że za jakiś miesiąc lub dwa może mi zabraknąć samozaparcia i chęci do nauki.

Ojciec, chociaż stara się tego nie pokazywać, jest bardzo dumny z faktu, że jego ukochany syn poszedł w jego ślady. Na pewno nie dopuszcza do siebie myśli, że mógłbym nie chcieć robić tego, co on i nie pasjonować się jakimiś sztucznymi językami programowania. Moim marzeniem było pójść na dyrygenturę i rozwijać swoje pasje związane z muzyką, jednak ojciec tak bardzo pojechał mi po ambicji, że porzuciłem plany i zdecydowałem się podporządkować. Teraz uważam, że muzykologia lub dyrygentura byłaby w moim przypadku o wiele lepszym rozwiązaniem.

Kogo wybrać?

Wysłany na przez

Osoby poszukujące pracy w charakterze programisty bardzo często nie zdają sobie sprawy, że dla pracodawców organizujących nabór, proces rekrutacyjny jest również trudnym i stresującym przedsięwzięciem. Wybór odpowiedniego kandydata nie rzadko jest taki oczywisty, jak mogłoby się wydawać, bo czasem trudno wybrać między dwoma dobrze zapowiadającymi się pracownikami.

30Ja obecnie mam wielki problem z wyborem pracownika na stanowisko programisty technologii .NET, programista .NET Płock. Do końcowego etapu dostało się dwóch świetnych chłopaków, z których każdy może okazać się bardzo dobrym nabytkiem. Każda z kandydatur ma swoje wady i walety, które w jakiś sposób się równoważą. Z każdą chwilą wpadam na nowe pomysły rozwiązania sprawy rekrutacji, raz jestem przekonany co do jednego kandydata, by za dwie minuty zmienić swój wybór. O pomoc w wyborze poprosiłem już nawet swojego zastępcę, jednak i on nie ma pojęcia na którego postawić. Informacje o wyniku procesu powinienem podać już wczoraj, a ja nadal nie podjąłem żadnej ostatecznej decyzji. Z moją decyzyjnością jest ostatnimi czasy bardzo kiepsko.

W moim mniemaniu, najlepszym wyborem byłoby, gdybym mógł na okres próbny zatrudnić obydwu programistów i dopiero wtedy, na podstawie ich efektywności pracy, zdecydować któremu zaproponować umowę o pracę. Mój zastępca mówi jednak, że takie rozwiązanie nie jest za dobre, bo nikt mi nie zagwarantuje, że po okresie próbnym nadal nie będę miał wątpliwości.

Niespodzianka

Wysłany na przez

24Kończąc studia wyższe na kierunku informatycznym razem z moim najlepszym kumplem, Jankiem, postanowiliśmy, że będziemy się wspierać w poszukiwaniach pracy i rozwoju naszej kariery. Przez pięć lat nauki zdążyliśmy się ze sobą na tyle zaprzyjaźnić, by być zdecydowanymi na kontynuowanie znajomości nawet po studiach. Początkowo, nasza przyjaźń trwała w najlepsze, jednak z czasem relacje zaczęły się rozsypywać, a więzi rozluźniać. W dwa lata po zdobyciu tytułu magistra po naszej przyjaźni nie było już najmniejszego śladu i nie mieliśmy bladego pojęcia co słychać u siebie nawzajem. Każdy z nas ruszył w swoją własną stronę i zapomniał o koledze ze studiów. Było mi trochę przykro, że tak szybko nasza wielka przyjaźń przerodziła się w zapomnienie, jednak przyczyn jej rozpadu należało szukać zarówno po Janka, jak i po mojej stronie.

Po pięciu latach od skończenia nauki zrezygnowałem z ówczesnej posady i zatrudniłem się w innej firmie, na stanowisku programisty .NET Dąbrowa Górnicza. Przyjmując propozycję pracy dowiedziałem się, że biuro będę zajmował z drugim programistą zatrudnianym przez firmę, którego poznam pierwszego dnia pracy. Byłem niezmiernie ciekawy z kim przyjdzie mi dzielić miejsce wykonywania pracy i miałem nadzieję, że ten ktoś okaże się być sympatyczny i bezkonfliktowy.  Trudno sobie wyobrazić jak wielki szok przeżyłem, gdy okazało się, że drugim programistą jest Janek! Chociaż czułem się zażenowany tą sytuacją, jednocześnie cieszyłem się, że znowu mamy jakiś kontakt.

W trudnej sytuacji

Wysłany na przez

Mam nadzieję, że mój mąż szybko naprawi sytuację, która zaistniała przed dwoma tygodniami i znajdzie nowego pracodawcę, który zdecyduje się go zatrudnić u siebie w firmie. Jeszcze dwa tygodnie temu wydawało mi się, że w końcu zaczynamy wychodzić na prostą i realizują się wszystkie nasze marzenia. Po dwóch latach starań w końcu udało mi się zajść w ciążę, chociaż powoli przestawałam już wierzyć w jakiekolwiek powodzenie. Byłam przekonana, że tym razem znowu nie wyjdzie, a tu proszę – niespodzianka! Dwie krechy na teście jak byk strzelił! Razem z mężem byliśmy przeszczęśliwi z powodu mojego odmiennego stanu i radowaliśmy się, że nasza sytuacja finansowa na pewno pozwoli zapewnić odpowiednią jakość życia naszemu maluszkowi.

21Niestety, dwa dni po radosnej informacji o ciąży, mój mąż został wezwany do swojego pracodawcy, dowiedział się o restrukturyzacji firmy i związanych z nią zwolnieniach. Programistą .NET był dopiero od siedmiu miesięcy, programista .NET Bydgoszcz, dlatego jako najnowszy pracownik został wytypowany do najwcześniejszego zwolnienia. Zostaliśmy z moją niewielką pensją sekretarki, a i jej los był niepewny, po lekarz zalecił mi rezygnację z pracy aż do momentu zakończenia urlopu macierzyńskiego. Przed nami ciężkie chwile. Ja jestem w ciąży, a mój mąż nie ma pracy i źródła dochodów, dzięki któremu będzie w stanie utrzymać nasz dom.

Mam jedynie nadzieję, że jako dobry specjalista z paroma latami doświadczenia dość szybko znajdzie nową pracę i uspokoi moje skołatane nerwy. Jako kobieta w ciąży nie powinnam się denerwować prawie niczym, bo może to zaszkodzić mi i mojemu dziecku.

Przypadkowa rekrutacja

Wysłany na przez

17Programistyka i informatyka były moimi pasjami od kiedy tylko pamiętam, dlatego nikogo nie zdziwiło, że kierunek rozwoju swojej kariery zawodowej wybrałem właśnie programowanie. Wiedziałem, że chcę zostać koderem jakiegoś języka oprogramowania już na pierwszym roku studiów, który mimo ogromnej ilości nauki i wielu wyrzeczeń wspominam bardzo dobrze. Pytany przez rodzinę i znajomych o plany na przyszłość, od razu wiedziałem co chcę w życiu robić i nie miałem problemów ze sprecyzowanymi odpowiedziami. Moi bliscy znali mnie na tyle, że wiedzieli, że gdy ja sobie coś postanowię to na pewno to będzie zrobione. W realizacji swoich życiowych planów na pewno pomógł mi jakiś łut szczęścia, który moja mama cały czas określa mianem „urodzenia w czepku”. Poszukując pracy w programowaniu znalazłem się w odpowiednim miejscu w odpowiednim czasie i dostałem pracę!

Parę tygodni po obronie tytułu magistra informatyki z ciekawości poszedłem na jakieś targi informatyczne, gdzie prezentowano najnowsze wynalazki i wydarzenia z tej dziedziny. Początkowo kręciłem się przy różnych stoiskach, aż w końcu na dłużej zatrzymałem przy jednym, które szczególnie mnie zainteresowało. Programista był akurat w trakcie tworzenia jakiejś aplikacji i swoje osiągnięcia na bieżąco pokazywał uczestnikom targów. Gdy w pewnym momencie natrafił na problem, którego nie umiał rozwiązać, ja znając odpowiedź zaoferowałem swoją pomoc. Moją wiedzę dostrzegł jeden z właścicieli firm informatycznych i z miejsca zaproponował mi posadę programisty .NET Rzeszów. Ale się cieszyłem!

Plany do zrealizowania

Wysłany na przez

Odkąd w szkole średniej po raz pierwszy zetknąłem się z programowaniem, mojemu życiu cały czas przyświeca idea ukończenia studiów informatycznych, powrotu do rodzinnego miasta, Włocławka, i zatrudnienia się jako programista, najlepiej platformy .NET, programista .NET Włocławek.

11

Mój życiowy plan jest na razie na wczesnym etapie realizacji, bo w tym roku rozpocząłem studia informatyczne na Politechnice Łódzkiej i póki co moim docelowym marzeniem jest zaliczenie wszystkich egzaminów w sesji zimowej i letniej i przejście na drugi rok studiów. O tym, co będzie po zdobyciu tytułu magistra inżyniera wolę na razie nie myśleć, bo przede mną jeszcze ponad cztery lata nauki, ciężkiej harówki i studenckiego życia. Nie chciałbym nic z tego przegapić, bo moi rodzice cały czas powtarzają, że czasy studenckie były ich najpiękniejszym i najciekawszym okresem życia. To właśnie na studiach moi rodzice się poznali, zakochali i postanowili pobrać.

Na razie na swoich studiach informatycznych mam tyle nauki i projektów do zrobienia, że nie wiem kiedy uda mi się po raz pierwszy wyjść na jakąś imprezę i dobrze poznać kolegów z roku. Trochę  boję się pierwszych niepowodzeń, bo nie chcę, by wykładowcy wyrobili sobie o mnie mylne wrażenie. Ja naprawdę jestem ambitny i pracowity, ale nie wiadomo jak to wszystko się uda. Codziennie po powrocie z zajęć siedzę w swoim pokoju w akademiku i uczę się nowych rzeczy. Moi współlokatorzy wychodzą na jakieś spotkania integracyjne, a ja zostaję sam w pokoju. Dopiero wtedy mogę popracować w ciszy.