Archiwum kategorii: Kariera i zatrudnienie

Czy Programista to zawód przeznaczony tylko dla facetów?

Wysłany na przez

programista praca dla mężczyznJestem Programistą .NET! Być Programistą brzmi dumnie i wręcz majestatycznie. Stanowisko jest o tyle elitarne, że aby zawodowo kodować, trzeba posiąść nie małą wiedzę, lecz ogrom informacji. Ale to nie wszystko, środowisko programistów zgodnie twierdzi, że trzeba mieć ku temu niebotyczne predyspozycje. Przede wszystkim trzeba mieć mocno rozwinięte myślenie analityczne, matematyczne, fizyczne a nawet metafizyczne. Generalnie trzeba wykazywać się duża inteligencją, dobrą pamięcią i w ogóle chłodnym spojrzeniem.

Podczas kodowania przychodzą wielokrotnie momenty zacięć, kiedy wiesz co chcesz zrobić, masz pomysł jak to zrobić, ale jakoś nie wychodzi. Władasz mnóstwo pracy, czasu i energii a to wciąż nie działa. I takie sytuacje potwierdzają częste tezy, dlaczego tak mało kobiet zajmuje się programowaniem. Kobiety są niezwykle emocjonalne. Bardzo łatwo uruchamia się u nich zniecierpliwienie, zdenerwowanie i w rezultacie zrezygnowanie. Mężczyzna natomiast w takich sytuacjach bywa opanowany i na chłodno podchodzi do porażki. Nie emocjonuje się tak łatwo, ponieważ mózg mężczyzny najzwyczajniej w świecie zbudowany jest inaczej. Oczywiście problem stanowi dla niego wyzwanie i właśnie dlatego nie poddaje się tak łatwo. Od zarania dziejów przecież to facet właśnie był stroną walczącą i potrafiącą przelać krew, żeby tylko osiągnąć swój cel.

Mężczyzna nie będzie wykrzykiwał, że to wszystko jest bez sensu, albo, twierdził, że się do tego nie nadaje. Jedyne co może zrobić to zmienić język programowania na inny, bardziej przyjazny. Programowanie w środowisku .NET czy też C# do najłatwiejszych nie należy. Trzeba posiadać solidną dawkę doświadczenia zawodowego, żeby wiedzieć jakie rozwiązanie może zadziałać kiedy nic nie działa. Właśnie dlatego Programiści z doświadczeniem zarabiają najwięcej.

Praca dobra, praca lepsza

Wysłany na przez

Zanim podjąłem pracę jako programista .NET Grudziądz przez ponad rok pracowałem jako tester oprogramowania w jednym z grudziądzkich banków. Skłamałbym gdybym powiedział, że poprzednia praca była beznadziejna, dlatego zdecydowałem się ją zmienić. Nie, tamto zajęcie wcale nie było takie złe, jednak nie było również dla mnie idealne. Na pewno dla wielu absolwentów studiów informatycznych byłoby spełnieniem marzeń (zwłaszcza, że płacili całkiem nieźle), jednak ja wiedziałem, że chcę czegoś innego.

?????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????Ciężko było mi się rozstać z zawodem testera, bo na tym stanowisku było mi bardzo wygodnie. Miałem przyjemną pracę, dobre zarobki, dobre szefostwo i miłych współpracowników. Przez rok zdążyłem się z wszystkimi dobrze zaznajomić, nawet zaprzyjaźnić. Ciężko było mi opuszczać tak miłe towarzystwo. Gdyby nie to, że od zawsze chciałem programować w .NET, pewnie spędziłbym w tamtej firmie jeszcze wiele długich lat.

Gdy trafiła się okazja rozpoczęcia pracy jako programista mojego ulubionego języka nie zastanawiałem się długo. Od razu przyjąłem propozycję i zaniosłem wypowiedzenie do ówczesnego pracodawcy. Smutno im było, że odchodzę, próbowali mnie zatrzymać podwyżką, jednak się nie dałem. Wiedziałem, że w innej firmie czeka na mnie praca marzeń.

Nareszcie jest szansa

Wysłany na przez

Już nie mogę się doczekać, gdy mój małżonek wróci dziś z pracy do domu i poinformuję go, że wreszcie udało mi się dostać zaproszenie na jakąkolwiek rozmowę kwalifikacyjną! Mój mąż pracuje jako programista .NET Biała Podlaska i z racji posiadanego wykształcenia nigdy nie musiał się martwić o zatrudnienie czy problemy ze znalezieniem pracy. W dzisiejszych czasach możliwości zawodowe informatyków i programistów są bardzo duże. To my, przedstawiciele innych zawodów i specjalności musimy walczyć o swoje miejsce na rynku pracy.

w52Pół roku temu skończyłam studia z pedagogiki wczesnoszkolnej i rozpoczęłam poszukiwania pracy w zawodzie. Bardzo chciałabym pracować w szkole lub przedszkolu, jednak w sektorze szkolnictwa znalezienie pracy jest bardzo trudnym zadaniem. Przez pół roku wysyłania CV i chodzenia po lokalnych szkołach w celu zareklamowania swojej osoby w końcu udało mi się dostać zaproszenie na rozmowę kwalifikacyjną. W podstawówce znajdującej się w niedużej odległości od naszego mieszkania potrzebują nauczycielki klas 1-3 na półtoraroczne zastępstwo. Mam nadzieję, że to ja zostanę wybrana na to stanowisko.

Praca na zastępstwo to oczywiście nie to samo, co umowa na stałe, jednak oznacza doświadczenie zawodowe, którego mi brakuje. Nic mężowi nie powiedziałam przez telefon na temat zaproszenia na rozmowę, bo chcę mu zrobić niespodziankę. Zobaczymy co on na to powie!

Co za głupi pomysł!

Wysłany na przez

Mój kolega, Filip, wymyślił sobie niedawno, że skoro nie idzie mu w obsłudze klienta to czas się przebranżowić i postawić na dziedzinę, w której dość łatwo jest znaleźć zatrudnienie. Nie wiem skąd wpadł na pomysł zostania programistą, a podejrzewam, że pomysł nie był oryginalnie jego. Filip jest ostatnią osobą, która mogłaby się sprawdzić w informatyce lub programistyce, poza tym jak on ma zamiar znaleźć pracę, skoro nawet nie skończył studiów wyższych na kierunku informatyki?

40Filip uważa, że studia informatyczne nie są mu do niczego potrzebne, bo wystarczy, że udowodni pracodawcy swoje umiejętności i wiedzę i programowaniu, programista .NET Zielona Góra. Dodam tylko, że wiedzy o programowaniu Filip nie ma prawie żadnej, a przynajmniej ja o niej nie wiem. To dziewczyna Filipa zawsze musiała wykonywać za niego wszelkie komputerowe prace, bo on nie umiał nawet zrobić przywracania systemu. Ten pomysł z rekrutacją na stanowisko programisty to chyba jakieś kpiny, albo ktoś próbuje mnie wkręcić i nabrać. Ostatnio nawet, podczas rozmowy z Filipem, zacząłem rozglądać się wokół by sprawdzić, czy gdzieś nie ma ukrytych kamer. Filip zapytał mnie dlaczego cały czas się kręcę i patrzę na boki, a ja udałem, że czegoś tam szukam. No, jestem ciekawy jak rozwinie się cała ta sprawa z programowaniem.

Marne szanse

Wysłany na przez

Próbuję, naprawdę próbuję zebrać myśli i wymyślić coś ciekawego i oryginalnego, co trafi do pracodawców poszukujących pracowników na stanowisko programisty technologii .NET, ale jak bardzo się staram, tak bardzo mi nie idzie. O wiele lepiej przelewa mi się myśli na klawiaturę w przypadku mało znaczących wypowiedzi, tak jak ten post. Gdy przychodzi co do czego i muszę napisać list motywacyjny chwalący moje dotychczasowe osiągnięcia w dziedzinie programistyki mam czarną dziurę w głowie i nie wiem od czego zacząć.

39Prawda jest taka, że zaczynać tak naprawdę nie ma od czego. Dwa miesiące temu obroniłam magistra z informatyki, jestem dziewczyną (tak, tak wiem – to zmienia postać rzeczy) i wymyśliłam sobie, że chciałabym zostać programistą, programista .NET Bielsko-Biała. Na moje doświadczenie zawodowe składają się dwa miesiące pracy na zmywaku w Anglii, półroczna opieka nad dziećmi mojej zapracowanej kuzynki i miesiąc praktyk studenckich w bielskiej firmie informatycznej. Na trzy punkty związane z doświadczeniem zawodowym znajdujące się w moim CV, tylko jeden stanowi jakikolwiek pożytek dla pracodawców i może być podstawą do zaproszenia mnie na rozmowę kwalifikacyjną. Przyznacie, że słaba coś ta podstawa.

Jako kobieta, jest mi o wiele trudniej znaleźć pracę jako programista. Większość pracodawców, prezesów, dyrektorów i innych rekrutacyjnych bogów preferuje mężczyzn, bo to mężczyźni uważani są za lepszych programistów od kobiet.

Nowy programista

Wysłany na przez

34Do naszego zespołu programistów dołączył niedawno nowy chłopak, który ma się zajmować wszelkimi aplikacjami i programami związanymi z platformą .NET. Na pierwszy rzut oka Michał wydał mi się bardzo młody i jakiś taki niedoświadczony. Widać było, że nie czuje się zbyt dobrze w kontaktach międzyludzkich i stresuje nowym otoczeniem i ogromem zatrudniającej go firmy. Manager działu programistycznego zlecił mi oprowadzenie Michała po wszystkich zakamarkach naszego piętra i przedstawienie mu pozostałych pracowników. W miarę jak przemierzaliśmy kolejne korytarze próbowałam się dowiedzieć co nieco o nowym programiście, jednak on cały czas pozostawał tajemniczy i nieobecny. Odpowiadał półsłówkami lub mówił coś zupełnie od rzeczy. Gdy spytałam go o poprzednie miejsce zatrudnienia, odpowiedział jedynie, że już niedługo przekonam się o jego predyspozycjach do pracy programisty. Trochę zdenerwowałam się na oczywistą ignorancję ze strony Michała i podświadomie życzyłam mu, żeby już w pierwszym tygodniu powinęła mu się noga.

Z chwilą gdy pokazałam Michałowi jego biurko, programista .NET Częstochowa, po starym Michale nie było śladu, a na jego miejscu pojawiła się zupełnie nowa osoba – pełny werwy i zapału informatyk, który na widok komputera dostawał wiatru w żagle. Po jakimś czasie okazało się, że Michał to prawdziwy geniusz w dziedzinie programowania, a co najważniejsze geniusz – samouk. Michał nie poszedł na żadne studia wyższe, bo już w wieku dwudziestu lat umiał więcej, niż nauczyliby go na studiach. Przychodząc do nas do firmy Michał miał zaledwie 21 lat.

Licząc można się przeliczyć

Wysłany na przez

Wiecie co jest najbardziej pocieszające i dające nadzieję? To, że niemal wszyscy moi znajomi, którzy rok przede mną ukończyli studia informatyczne znaleźli już sobie ciekawe i nieźle płatne posady w różnych wałbrzyskich firmach. To daje mi pewną nadzieję na to, że ja również po jakimś czasie znajdę pracodawcę, który mimo tego, że jestem kobietą, zgodzi się zatrudnić mnie jako programistę.

32Jedna z moich starszych koleżanek dość szybko znalazła pracę u dużego pracodawcy, gdzie wykonuje obowiązki programisty technologii .NET, programista .NET Wałbrzych. Kamila opowiadała, że jej szef jest człowiekiem bardzo postępowym i nieuprzedzonym do kobiet-informatyków, dlatego jeśli chcę, może porozmawiać z nim w moim imieniu o możliwościach zatrudnienia. Byłoby super, gdybym tuż po obronie tytułu magistra dostała się do jakiejś firmy na okres próbny, a później dostała umowę o pracę. Dzięki Kamili mogłabym ominąć całe to zamieszanie związane z rekrutacją, spotkaniami z pracodawcami i stresem przedrekrutacyjnym.

Kamila zawsze była osobą, która dużo mówiła, a mało robiła, dlatego wątpię czy naprawdę zainteresuje się moją sprawą i przedłoży ją swojemu pracodawcy. Jak znam życie, koleżanka zapomniała o swojej obietnicy prawie natychmiast po tym, jak ją złożyła. Kiedyś obiecała mi załatwić bilety na koncert zespołu IRA, na który bardzo chciałam pójść i też zapomniała.

W złym miejscu

Wysłany na przez

31Studia informatyczne są dla mnie niczym więcej, tylko prawdziwą męczarnią i utrapieniem. Wiedziałem, że nie spodoba mi się na informatyce zanim jeszcze na nią zaaplikowałem, jednak ojciec uparł się żebym spróbował swoich sił w tym samym zawodzie, co on. Tata od dłuższego czasu pracuje jako programista .NET Rybnik, jest bardzo zadowolony ze swojego zawodu i wydaje mu się, że jego syn powinien posiadać te same pasje co on. W końcu talent do programowania powinienem otrzymać razem z resztą jego genów.

Dla świętego spokoju poszedłem na tą informatykę, jednak z każdym kolejnym tygodniem coraz bardziej nienawidzę studiów i uczelni. Przymuszam się, żeby codziennie rano wstać przed siódmą i na ósmą iść na zajęcia i nie wiem ile czasu uda mi się robić coś wbrew swojej woli. Obawiam się, że za jakiś miesiąc lub dwa może mi zabraknąć samozaparcia i chęci do nauki.

Ojciec, chociaż stara się tego nie pokazywać, jest bardzo dumny z faktu, że jego ukochany syn poszedł w jego ślady. Na pewno nie dopuszcza do siebie myśli, że mógłbym nie chcieć robić tego, co on i nie pasjonować się jakimiś sztucznymi językami programowania. Moim marzeniem było pójść na dyrygenturę i rozwijać swoje pasje związane z muzyką, jednak ojciec tak bardzo pojechał mi po ambicji, że porzuciłem plany i zdecydowałem się podporządkować. Teraz uważam, że muzykologia lub dyrygentura byłaby w moim przypadku o wiele lepszym rozwiązaniem.

Kogo wybrać?

Wysłany na przez

Osoby poszukujące pracy w charakterze programisty bardzo często nie zdają sobie sprawy, że dla pracodawców organizujących nabór, proces rekrutacyjny jest również trudnym i stresującym przedsięwzięciem. Wybór odpowiedniego kandydata nie rzadko jest taki oczywisty, jak mogłoby się wydawać, bo czasem trudno wybrać między dwoma dobrze zapowiadającymi się pracownikami.

30Ja obecnie mam wielki problem z wyborem pracownika na stanowisko programisty technologii .NET, programista .NET Płock. Do końcowego etapu dostało się dwóch świetnych chłopaków, z których każdy może okazać się bardzo dobrym nabytkiem. Każda z kandydatur ma swoje wady i walety, które w jakiś sposób się równoważą. Z każdą chwilą wpadam na nowe pomysły rozwiązania sprawy rekrutacji, raz jestem przekonany co do jednego kandydata, by za dwie minuty zmienić swój wybór. O pomoc w wyborze poprosiłem już nawet swojego zastępcę, jednak i on nie ma pojęcia na którego postawić. Informacje o wyniku procesu powinienem podać już wczoraj, a ja nadal nie podjąłem żadnej ostatecznej decyzji. Z moją decyzyjnością jest ostatnimi czasy bardzo kiepsko.

W moim mniemaniu, najlepszym wyborem byłoby, gdybym mógł na okres próbny zatrudnić obydwu programistów i dopiero wtedy, na podstawie ich efektywności pracy, zdecydować któremu zaproponować umowę o pracę. Mój zastępca mówi jednak, że takie rozwiązanie nie jest za dobre, bo nikt mi nie zagwarantuje, że po okresie próbnym nadal nie będę miał wątpliwości.

Niespodzianka

Wysłany na przez

24Kończąc studia wyższe na kierunku informatycznym razem z moim najlepszym kumplem, Jankiem, postanowiliśmy, że będziemy się wspierać w poszukiwaniach pracy i rozwoju naszej kariery. Przez pięć lat nauki zdążyliśmy się ze sobą na tyle zaprzyjaźnić, by być zdecydowanymi na kontynuowanie znajomości nawet po studiach. Początkowo, nasza przyjaźń trwała w najlepsze, jednak z czasem relacje zaczęły się rozsypywać, a więzi rozluźniać. W dwa lata po zdobyciu tytułu magistra po naszej przyjaźni nie było już najmniejszego śladu i nie mieliśmy bladego pojęcia co słychać u siebie nawzajem. Każdy z nas ruszył w swoją własną stronę i zapomniał o koledze ze studiów. Było mi trochę przykro, że tak szybko nasza wielka przyjaźń przerodziła się w zapomnienie, jednak przyczyn jej rozpadu należało szukać zarówno po Janka, jak i po mojej stronie.

Po pięciu latach od skończenia nauki zrezygnowałem z ówczesnej posady i zatrudniłem się w innej firmie, na stanowisku programisty .NET Dąbrowa Górnicza. Przyjmując propozycję pracy dowiedziałem się, że biuro będę zajmował z drugim programistą zatrudnianym przez firmę, którego poznam pierwszego dnia pracy. Byłem niezmiernie ciekawy z kim przyjdzie mi dzielić miejsce wykonywania pracy i miałem nadzieję, że ten ktoś okaże się być sympatyczny i bezkonfliktowy.  Trudno sobie wyobrazić jak wielki szok przeżyłem, gdy okazało się, że drugim programistą jest Janek! Chociaż czułem się zażenowany tą sytuacją, jednocześnie cieszyłem się, że znowu mamy jakiś kontakt.