Archiwa znaczników: plany zawodowe

Praca dobra, praca lepsza

Wysłany na przez

Zanim podjąłem pracę jako programista .NET Grudziądz przez ponad rok pracowałem jako tester oprogramowania w jednym z grudziądzkich banków. Skłamałbym gdybym powiedział, że poprzednia praca była beznadziejna, dlatego zdecydowałem się ją zmienić. Nie, tamto zajęcie wcale nie było takie złe, jednak nie było również dla mnie idealne. Na pewno dla wielu absolwentów studiów informatycznych byłoby spełnieniem marzeń (zwłaszcza, że płacili całkiem nieźle), jednak ja wiedziałem, że chcę czegoś innego.

?????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????Ciężko było mi się rozstać z zawodem testera, bo na tym stanowisku było mi bardzo wygodnie. Miałem przyjemną pracę, dobre zarobki, dobre szefostwo i miłych współpracowników. Przez rok zdążyłem się z wszystkimi dobrze zaznajomić, nawet zaprzyjaźnić. Ciężko było mi opuszczać tak miłe towarzystwo. Gdyby nie to, że od zawsze chciałem programować w .NET, pewnie spędziłbym w tamtej firmie jeszcze wiele długich lat.

Gdy trafiła się okazja rozpoczęcia pracy jako programista mojego ulubionego języka nie zastanawiałem się długo. Od razu przyjąłem propozycję i zaniosłem wypowiedzenie do ówczesnego pracodawcy. Smutno im było, że odchodzę, próbowali mnie zatrzymać podwyżką, jednak się nie dałem. Wiedziałem, że w innej firmie czeka na mnie praca marzeń.

Nareszcie jest szansa

Wysłany na przez

Już nie mogę się doczekać, gdy mój małżonek wróci dziś z pracy do domu i poinformuję go, że wreszcie udało mi się dostać zaproszenie na jakąkolwiek rozmowę kwalifikacyjną! Mój mąż pracuje jako programista .NET Biała Podlaska i z racji posiadanego wykształcenia nigdy nie musiał się martwić o zatrudnienie czy problemy ze znalezieniem pracy. W dzisiejszych czasach możliwości zawodowe informatyków i programistów są bardzo duże. To my, przedstawiciele innych zawodów i specjalności musimy walczyć o swoje miejsce na rynku pracy.

w52Pół roku temu skończyłam studia z pedagogiki wczesnoszkolnej i rozpoczęłam poszukiwania pracy w zawodzie. Bardzo chciałabym pracować w szkole lub przedszkolu, jednak w sektorze szkolnictwa znalezienie pracy jest bardzo trudnym zadaniem. Przez pół roku wysyłania CV i chodzenia po lokalnych szkołach w celu zareklamowania swojej osoby w końcu udało mi się dostać zaproszenie na rozmowę kwalifikacyjną. W podstawówce znajdującej się w niedużej odległości od naszego mieszkania potrzebują nauczycielki klas 1-3 na półtoraroczne zastępstwo. Mam nadzieję, że to ja zostanę wybrana na to stanowisko.

Praca na zastępstwo to oczywiście nie to samo, co umowa na stałe, jednak oznacza doświadczenie zawodowe, którego mi brakuje. Nic mężowi nie powiedziałam przez telefon na temat zaproszenia na rozmowę, bo chcę mu zrobić niespodziankę. Zobaczymy co on na to powie!

Uparci

Wysłany na przez

Mężczyźni w naszej rodzinie mają wiele nieocenionych zalet, które od lat podobają się kobietom i sprawiają, że biją się o nie przedstawicieli płci pięknej, jednak aby zachować równowagę we wszechświecie posiadają także kilka dużych i bardzo irytujących wad, z którymi nic nie można zrobić, a i walczyć nie ma sensu.

52Męscy członkowie naszej rodziny to mężczyźni bardzo uparci, przeświadczeni o swojej wyjątkowości i lubiący postawić na swoim. Dlatego, gdy mój osiemnastoletni syn zakomunikował mi, że nie chce iść na studia informatyczne i jak jego ojciec zostać programistą, programista .NET Jaworzno, to wiedziałam, że Mateusz podjął ostateczną decyzję i swojego zdania nie zmieni.

Oczywiście nie byłabym sobą i nie mogłabym się nazwać dobrą matką gdybym nie próbowała skłonić syna do ponownej analizy swojej sytuacji i rozważenia czy na pewno chce porzucić zamiar studiowania informatyki. Przecież po tym kierunku studiów chłopak miałby niemałe szanse na rynku pracy, bo jak wiadomo informatyków potrzebują teraz wszędzie. Pewnie jego ojciec, a mój mąż ułatwiłby mu start w życiu i zatrudnił go u siebie w firmie.

Mateusza przekonać się nie dało, bo jemu do głowy nagle wpadł pomysł, że chciałby pójść do jakiejś szkoły oficerskiej i zostać zawodowym żołnierzem. Żołnierzem?! Czy mu się już w głowie poprzewracało? Ja na żadną misję go nie puszczę!

Co za głupi pomysł!

Wysłany na przez

Mój kolega, Filip, wymyślił sobie niedawno, że skoro nie idzie mu w obsłudze klienta to czas się przebranżowić i postawić na dziedzinę, w której dość łatwo jest znaleźć zatrudnienie. Nie wiem skąd wpadł na pomysł zostania programistą, a podejrzewam, że pomysł nie był oryginalnie jego. Filip jest ostatnią osobą, która mogłaby się sprawdzić w informatyce lub programistyce, poza tym jak on ma zamiar znaleźć pracę, skoro nawet nie skończył studiów wyższych na kierunku informatyki?

40Filip uważa, że studia informatyczne nie są mu do niczego potrzebne, bo wystarczy, że udowodni pracodawcy swoje umiejętności i wiedzę i programowaniu, programista .NET Zielona Góra. Dodam tylko, że wiedzy o programowaniu Filip nie ma prawie żadnej, a przynajmniej ja o niej nie wiem. To dziewczyna Filipa zawsze musiała wykonywać za niego wszelkie komputerowe prace, bo on nie umiał nawet zrobić przywracania systemu. Ten pomysł z rekrutacją na stanowisko programisty to chyba jakieś kpiny, albo ktoś próbuje mnie wkręcić i nabrać. Ostatnio nawet, podczas rozmowy z Filipem, zacząłem rozglądać się wokół by sprawdzić, czy gdzieś nie ma ukrytych kamer. Filip zapytał mnie dlaczego cały czas się kręcę i patrzę na boki, a ja udałem, że czegoś tam szukam. No, jestem ciekawy jak rozwinie się cała ta sprawa z programowaniem.

Marne szanse

Wysłany na przez

Próbuję, naprawdę próbuję zebrać myśli i wymyślić coś ciekawego i oryginalnego, co trafi do pracodawców poszukujących pracowników na stanowisko programisty technologii .NET, ale jak bardzo się staram, tak bardzo mi nie idzie. O wiele lepiej przelewa mi się myśli na klawiaturę w przypadku mało znaczących wypowiedzi, tak jak ten post. Gdy przychodzi co do czego i muszę napisać list motywacyjny chwalący moje dotychczasowe osiągnięcia w dziedzinie programistyki mam czarną dziurę w głowie i nie wiem od czego zacząć.

39Prawda jest taka, że zaczynać tak naprawdę nie ma od czego. Dwa miesiące temu obroniłam magistra z informatyki, jestem dziewczyną (tak, tak wiem – to zmienia postać rzeczy) i wymyśliłam sobie, że chciałabym zostać programistą, programista .NET Bielsko-Biała. Na moje doświadczenie zawodowe składają się dwa miesiące pracy na zmywaku w Anglii, półroczna opieka nad dziećmi mojej zapracowanej kuzynki i miesiąc praktyk studenckich w bielskiej firmie informatycznej. Na trzy punkty związane z doświadczeniem zawodowym znajdujące się w moim CV, tylko jeden stanowi jakikolwiek pożytek dla pracodawców i może być podstawą do zaproszenia mnie na rozmowę kwalifikacyjną. Przyznacie, że słaba coś ta podstawa.

Jako kobieta, jest mi o wiele trudniej znaleźć pracę jako programista. Większość pracodawców, prezesów, dyrektorów i innych rekrutacyjnych bogów preferuje mężczyzn, bo to mężczyźni uważani są za lepszych programistów od kobiet.

Licząc można się przeliczyć

Wysłany na przez

Wiecie co jest najbardziej pocieszające i dające nadzieję? To, że niemal wszyscy moi znajomi, którzy rok przede mną ukończyli studia informatyczne znaleźli już sobie ciekawe i nieźle płatne posady w różnych wałbrzyskich firmach. To daje mi pewną nadzieję na to, że ja również po jakimś czasie znajdę pracodawcę, który mimo tego, że jestem kobietą, zgodzi się zatrudnić mnie jako programistę.

32Jedna z moich starszych koleżanek dość szybko znalazła pracę u dużego pracodawcy, gdzie wykonuje obowiązki programisty technologii .NET, programista .NET Wałbrzych. Kamila opowiadała, że jej szef jest człowiekiem bardzo postępowym i nieuprzedzonym do kobiet-informatyków, dlatego jeśli chcę, może porozmawiać z nim w moim imieniu o możliwościach zatrudnienia. Byłoby super, gdybym tuż po obronie tytułu magistra dostała się do jakiejś firmy na okres próbny, a później dostała umowę o pracę. Dzięki Kamili mogłabym ominąć całe to zamieszanie związane z rekrutacją, spotkaniami z pracodawcami i stresem przedrekrutacyjnym.

Kamila zawsze była osobą, która dużo mówiła, a mało robiła, dlatego wątpię czy naprawdę zainteresuje się moją sprawą i przedłoży ją swojemu pracodawcy. Jak znam życie, koleżanka zapomniała o swojej obietnicy prawie natychmiast po tym, jak ją złożyła. Kiedyś obiecała mi załatwić bilety na koncert zespołu IRA, na który bardzo chciałam pójść i też zapomniała.

W trudnej sytuacji

Wysłany na przez

Mam nadzieję, że mój mąż szybko naprawi sytuację, która zaistniała przed dwoma tygodniami i znajdzie nowego pracodawcę, który zdecyduje się go zatrudnić u siebie w firmie. Jeszcze dwa tygodnie temu wydawało mi się, że w końcu zaczynamy wychodzić na prostą i realizują się wszystkie nasze marzenia. Po dwóch latach starań w końcu udało mi się zajść w ciążę, chociaż powoli przestawałam już wierzyć w jakiekolwiek powodzenie. Byłam przekonana, że tym razem znowu nie wyjdzie, a tu proszę – niespodzianka! Dwie krechy na teście jak byk strzelił! Razem z mężem byliśmy przeszczęśliwi z powodu mojego odmiennego stanu i radowaliśmy się, że nasza sytuacja finansowa na pewno pozwoli zapewnić odpowiednią jakość życia naszemu maluszkowi.

21Niestety, dwa dni po radosnej informacji o ciąży, mój mąż został wezwany do swojego pracodawcy, dowiedział się o restrukturyzacji firmy i związanych z nią zwolnieniach. Programistą .NET był dopiero od siedmiu miesięcy, programista .NET Bydgoszcz, dlatego jako najnowszy pracownik został wytypowany do najwcześniejszego zwolnienia. Zostaliśmy z moją niewielką pensją sekretarki, a i jej los był niepewny, po lekarz zalecił mi rezygnację z pracy aż do momentu zakończenia urlopu macierzyńskiego. Przed nami ciężkie chwile. Ja jestem w ciąży, a mój mąż nie ma pracy i źródła dochodów, dzięki któremu będzie w stanie utrzymać nasz dom.

Mam jedynie nadzieję, że jako dobry specjalista z paroma latami doświadczenia dość szybko znajdzie nową pracę i uspokoi moje skołatane nerwy. Jako kobieta w ciąży nie powinnam się denerwować prawie niczym, bo może to zaszkodzić mi i mojemu dziecku.

Przypadkowa rekrutacja

Wysłany na przez

17Programistyka i informatyka były moimi pasjami od kiedy tylko pamiętam, dlatego nikogo nie zdziwiło, że kierunek rozwoju swojej kariery zawodowej wybrałem właśnie programowanie. Wiedziałem, że chcę zostać koderem jakiegoś języka oprogramowania już na pierwszym roku studiów, który mimo ogromnej ilości nauki i wielu wyrzeczeń wspominam bardzo dobrze. Pytany przez rodzinę i znajomych o plany na przyszłość, od razu wiedziałem co chcę w życiu robić i nie miałem problemów ze sprecyzowanymi odpowiedziami. Moi bliscy znali mnie na tyle, że wiedzieli, że gdy ja sobie coś postanowię to na pewno to będzie zrobione. W realizacji swoich życiowych planów na pewno pomógł mi jakiś łut szczęścia, który moja mama cały czas określa mianem „urodzenia w czepku”. Poszukując pracy w programowaniu znalazłem się w odpowiednim miejscu w odpowiednim czasie i dostałem pracę!

Parę tygodni po obronie tytułu magistra informatyki z ciekawości poszedłem na jakieś targi informatyczne, gdzie prezentowano najnowsze wynalazki i wydarzenia z tej dziedziny. Początkowo kręciłem się przy różnych stoiskach, aż w końcu na dłużej zatrzymałem przy jednym, które szczególnie mnie zainteresowało. Programista był akurat w trakcie tworzenia jakiejś aplikacji i swoje osiągnięcia na bieżąco pokazywał uczestnikom targów. Gdy w pewnym momencie natrafił na problem, którego nie umiał rozwiązać, ja znając odpowiedź zaoferowałem swoją pomoc. Moją wiedzę dostrzegł jeden z właścicieli firm informatycznych i z miejsca zaproponował mi posadę programisty .NET Rzeszów. Ale się cieszyłem!

Plany do zrealizowania

Wysłany na przez

Odkąd w szkole średniej po raz pierwszy zetknąłem się z programowaniem, mojemu życiu cały czas przyświeca idea ukończenia studiów informatycznych, powrotu do rodzinnego miasta, Włocławka, i zatrudnienia się jako programista, najlepiej platformy .NET, programista .NET Włocławek.

11

Mój życiowy plan jest na razie na wczesnym etapie realizacji, bo w tym roku rozpocząłem studia informatyczne na Politechnice Łódzkiej i póki co moim docelowym marzeniem jest zaliczenie wszystkich egzaminów w sesji zimowej i letniej i przejście na drugi rok studiów. O tym, co będzie po zdobyciu tytułu magistra inżyniera wolę na razie nie myśleć, bo przede mną jeszcze ponad cztery lata nauki, ciężkiej harówki i studenckiego życia. Nie chciałbym nic z tego przegapić, bo moi rodzice cały czas powtarzają, że czasy studenckie były ich najpiękniejszym i najciekawszym okresem życia. To właśnie na studiach moi rodzice się poznali, zakochali i postanowili pobrać.

Na razie na swoich studiach informatycznych mam tyle nauki i projektów do zrobienia, że nie wiem kiedy uda mi się po raz pierwszy wyjść na jakąś imprezę i dobrze poznać kolegów z roku. Trochę  boję się pierwszych niepowodzeń, bo nie chcę, by wykładowcy wyrobili sobie o mnie mylne wrażenie. Ja naprawdę jestem ambitny i pracowity, ale nie wiadomo jak to wszystko się uda. Codziennie po powrocie z zajęć siedzę w swoim pokoju w akademiku i uczę się nowych rzeczy. Moi współlokatorzy wychodzą na jakieś spotkania integracyjne, a ja zostaję sam w pokoju. Dopiero wtedy mogę popracować w ciszy.