Do naszego zespołu programistów dołączył niedawno nowy chłopak, który ma się zajmować wszelkimi aplikacjami i programami związanymi z platformą .NET. Na pierwszy rzut oka Michał wydał mi się bardzo młody i jakiś taki niedoświadczony. Widać było, że nie czuje się zbyt dobrze w kontaktach międzyludzkich i stresuje nowym otoczeniem i ogromem zatrudniającej go firmy. Manager działu programistycznego zlecił mi oprowadzenie Michała po wszystkich zakamarkach naszego piętra i przedstawienie mu pozostałych pracowników. W miarę jak przemierzaliśmy kolejne korytarze próbowałam się dowiedzieć co nieco o nowym programiście, jednak on cały czas pozostawał tajemniczy i nieobecny. Odpowiadał półsłówkami lub mówił coś zupełnie od rzeczy. Gdy spytałam go o poprzednie miejsce zatrudnienia, odpowiedział jedynie, że już niedługo przekonam się o jego predyspozycjach do pracy programisty. Trochę zdenerwowałam się na oczywistą ignorancję ze strony Michała i podświadomie życzyłam mu, żeby już w pierwszym tygodniu powinęła mu się noga.
Z chwilą gdy pokazałam Michałowi jego biurko, programista .NET Częstochowa, po starym Michale nie było śladu, a na jego miejscu pojawiła się zupełnie nowa osoba – pełny werwy i zapału informatyk, który na widok komputera dostawał wiatru w żagle. Po jakimś czasie okazało się, że Michał to prawdziwy geniusz w dziedzinie programowania, a co najważniejsze geniusz – samouk. Michał nie poszedł na żadne studia wyższe, bo już w wieku dwudziestu lat umiał więcej, niż nauczyliby go na studiach. Przychodząc do nas do firmy Michał miał zaledwie 21 lat.
